Με αίσθημα βαθύτατης λύπης πληροφορηθήκαμε την απώλεια του διακεκριμένου κλασικού φιλολόγου Φάνη Κακριδή. Εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντος.


Ο Φάνης Κακριδής είχε μία ιδιαίτερη σχέση με τον Νίκο Καζαντζάκη, έστω και αν ήταν πολλά έτη νεώτερος. Η γνωριμία τους έγινε μέσω της μακροχρόνιας φιλίας και στενής συνεργασίας που είχε αναπτύξει από τα χρόνια της γερμανικής κατοχής ο κρητικός λογοτέχνης με τον πατέρα του εκλιπόντα, τον μεγάλο κλασικιστή Ιωάννη Κακριδή. Οι τελευταίοι από το 1942 ξεκίνησαν τη μνημειώδη προσπάθεια μετάφρασης των δύο ομηρικών επών, της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Το καλοκαίρι του 1945 βρέθηκαν στην Κρήτη, κατά τη διάρκεια της κρατικής αποστολής της Κεντρικής Επιτροπής Διαπιστώσεως Ωμοτήτων από τις δυνάμεις κατοχής του Άξονα στη μεγαλόνησο. Στην αποστολή αυτή ο Καζαντζάκης και ο Ιωάννης Κακριδής αποτελούσαν τα δύο από τα τέσσερα μέλη της επιτροπής, που συμπληρώνονταν από τον καθηγητή Ιωάννη Καλιτσουνάκη και τον φωτογράφο Κωνσταντίνο Κουτουλάκη. Ο δωδεκαετής τότε Φάνης Κακριδής ακολούθησε τον πατέρα του στο ταξίδι στην Κρήτη και εμφανίζεται σε σειρά φωτογραφιών του Κουτουλάκη.

Για τον Νίκο Καζαντζάκη ο Φάνης Κακριδής ήταν ο «καπετάν Χαρίτος», ενώ για τον νεαρό τότε Κακριδή ο Καζαντζάκης ήταν ένα πρότυπο και ένιωθε τη βαριά ευθύνη να φανεί αντάξιος. Ο Καζαντζάκης με το αλάνθαστο ένστικτό του διέκρινε από νωρίς τις επιστημονικές δυνατότητες του Φάνη Κακριδή και η ευχή του «ο Θεός να του δίνει δύναμη ν’ ακολουθήσει τ’ αχνάρια του πατέρα του και του παπού του», έμελλε να αποδειχθεί πέρα για πέρα αληθινή. Ο Νίκος Καζαντζάκης αποφάσισε να δωρίσει το φθινόπωρο του 1956 τα δικαιώματά του από τις μεταφράσεις των ομηρικών επών στα δύο παιδιά του Ιωάννη Κακριδή, την Ελένη και τον Φάνη, που ανέπτυσσαν τότε τη λαμπρή σταδιοδρομία τους ως φιλόλογοι. Ο Φάνης Κακριδής από την πλευρά του, με το ιδιαίτερο ήθος που τον χαρακτήριζε, ευχαρίστησε με επιστολή του τον Καζαντζάκη για όλα όσα του προσέφερε, καταλήγοντας «Ο Θεός πάντως των μεγάλων έργων που την ευλογία του μας στείλατε είναι δυνατός∙ βοηθώντας κι εκείνος κι εγώ ίσως μια μέρα μπορέσω να εκφράσω όπως θέλω κι όπως είναι κι ο μόνος σωστός τρόπος την ευγνωμοσύνη μου σε σας και σ’ όσους άλλους με βοήθησαν και με δίδαξαν».

Ο Φάνης Κακριδής κράτησε αμείωτη αυτή τη μεγάλη ευγνωμοσύνη για πάντα. Πριν έναν μήνα, έστειλε στο Μουσείο Καζαντζάκη μία συγκινητική επιστολή μαζί με σημαντικά αρχειακά τεκμήρια της σχέσης της οικογένειάς του με το ζεύγος Καζαντζάκη από το αρχείο του. Την επιστολή και μία από τις παραχωρούμενες φωτογραφίες από την αποστολή του 1945, όπου εικονίζεται ο ίδιος όρθιος σε παιδική ηλικία καθώς και ο Ιωάννης Κακριδής και ο Νίκος Καζαντζάκης στα αριστερά και τα δεξιά του πλάνου σε οικία στον οικισμό Κακόπετρος των Χανίων, δημοσιοποιούμε σήμερα. Η συγκινητική δωρεά του εκλιπόντος αποτελεί πολύ μεγάλη τιμή για το Μουσείο, αλλά και χρέος για τη συμβολή στην ανάδειξη του έργου του. Η επιστολή του αυτή πιθανώς έμελλε να είναι η τελευταία που έγραψε ο σπουδαίος αυτός Έλληνας. Η μνήμη του όμως θα παραμείνει άσβεστη για πάντα.